Waterwinning
De gemeente Rotterdam voorzag zijn burgers van drinkwater uit de Rijn. Verregaande verontreiniging van dit water was de oorzaak van de slechte kwaliteit van het drinkwater. In de winter van 1962-1963 was het water nauwelijks drinkbaar. De Gemeenteraad besloot maatregelen te treffen voor de vorming van spaarbekkens in de Brabantse Biesbosch. In deze bekkens zou het relatief schonere Maaswater opgeslagen worden voordat er drinkwater van gemaakt werd.

Door de eigenaren werd overgegaan tot verkoop van de polders de Gijster, de Petrus, de Honderd-en-dertig, en de Zuiderklip. Zij kwamen in eigendom van N.V. Waterwinningbedrijf Brabantse Biesbosch. De eerste drie polders werden meteen omgevormd tot spaarbekkens. Omvorming van polder Zuiderklip, totaal 366 ha, was nog niet onmiddellijk noodzakelijk. Daarom werd in 1969 een landbouwbedrijf als onderdeel van het Waterwinningbedrijf opgericht. Naast grootschalige landbouw, zoals aardappels, wintertarwe, graszaad en suikerbieten, werd een deel van het gebied, polder de Dood, natuurreservaat. Aanvankelijk was realisering van dit bekken in 1981 gepland. De behoefte aan water bleek niet zo snel te groeien en de plannen werden pas weer in de 90er jaren ter hand genomen. Inmiddels bleek de waarde van het natuurreservaat zo groot dat besloten werd de landbouwpolder Jannezand aan te kopen en om te vormen tot spaarbekken. Na diepgaande studie bleek ook nu weer dat de capaciteit van het bedrijf voorlopig nog voldoende was.

Naast water voor drinkwatermaatschappijen produceert het bedrijf ook "industrie" water voor grote bedrijven in de verre omgeving zoals in de omgeving van Antwerpen.

© biesbosch.nu 2024