|
Hoe is dit mogelijk? Zouden ze immers niet samen sterker staan
in het behalen van hun doelstellingen?
Veelal blijkt dat haantjesgedrag, subsidiestromen, politieke
ambities, puur eigenbelang of erger, gebrek aan inzicht hieraan
ten grondslag liggen.
Als
deze natuurclubs zich dan ook nog gaan bezighouden met politiek bedrijven of
plaats nemen in ambtelijke projectteams is het
hek helemaal van de dam.
De
onafhankelijke meningsvorming neemt af en de druk op het
compromis neemt toe.
Een voorbeeld
hiervan zijn de Provinciale Landschappen. Ondersteund door aanzienlijke giften gaat er
bij die clubs veel energie verloren aan bilateraal overleg met
overheid en bedrijfsleven. Als je hier veel tijd aan besteed
word je vanzelf minder 'boos' en ondergraaf je je eigen
onafhankelijkheid.
Je wordt langzaam onderdeel van een systeem en kan niet meer
keihard strijd voeren voor je doelgroep. Het Zuid-Hollands landschap bijvoorbeeld, raakt
hierdoor steeds verder achterop en ziet dat ondanks de
inspanningen het Groene hart zienderoog wordt aangetast.
Een ander
voorbeeld is de Stichting Natuur en Vogelwacht Dordrecht, niet
onbekend met tegengestelde belangen (een zeer actieve knotploeg
binnen de stichting die het met knotten verdiende geld niet
wilde afstaan).
De inrichting
van het oostelijk gedeelte van het Eiland van Dordrecht in het
kader van De Nieuwe Dordtse Biesbosch zal de stichting geen
windeieren leggen; ze nemen zelf deel aan de projectgroep en het clubgebouw staat midden in het te
realiseren gebied.
De Stichting
heeft daarnaast innige banden met de gemeente Dordrecht, ontvangt
hiervan subsidies en leden van de stichting zijn
actief in de locale politiek.
Het
natuurwetenschappelijk centrum, verbonden aan de stichting neemt
opdrachten aan van de gemeente Dordrecht, die de stichting
hiervoor betaald. Hoe objectief zijn dan je rapporten en kun je nog
voldoende kritisch zijn vraag ik me dan af?
Het valt niet
mee onafhankelijk te blijven en vast te houden aan je primaire
uitgangspunten als je gelden van
belanghebbende derden ontvangt en met iedereen in overleg wilt
treden. Zo dien je vele heren en word je van je
basisprincipes losgeweekt; de natuur te beschermen in de
ruimste zin van het woord.
Of neem het Biesboschcentrum Dordrecht. Mede overeind gehouden
door een flinke subsidie van de gemeente Dordrecht (en
chemiegigant Dupont de Nemours), weigert het
centrum medewerking te verlenen aan
collega-natuurbeschermingsorganisaties. Organisaties (niet
altijd welgevallig bij de gemeente) wordt het neerleggen van een
handtekeningenlijst op de balie van het centrum geweigerd. Ik
vraag me dan af of je jezelf nog serieus kan nemen als
natuureducatief centrum, lamgelegd als je bent aan het infuus
van je broodheren.
En zo zitten de
grote natuurbeschermingsorganisaties gevangen in het eigen
gesponnen web van overleg met bedrijfsleven, politiek en
bestuur.
Ondertussen
wordt de wereld onder hun handen
afgebroken.
Locale natuurbeschermers worden uitgelachen en weggehoond
door de 'boekhouders' want dat is wat vele raadsleden tegenwoordig zijn,
calculators, gek gemaakt door economie gedreven dadendrang,
statusverhogende bouwlust en scherp calculerend
groenbeheer. Ondertussen kalft de groene leefomgeving in uw
buurt steeds
verder af.
Uit (door de gemeenten zelf uitgeschreven) enquêtes blijkt
overigens steevast dat bewoners een groene leefomgeving de
hoogste prioriteit geven. Maar natuur geeft de politicus
blijkbaar weinig of geen status. We zullen zien hoelang dat nog
voortduurt.
Henk van de Graaf
Papendrecht jan. 2009
Aanvullende informatie: reacties en commentaren op deze column
zijn
hier te lezen.
Reageer op dit artikel
Foto
©
Henk van de Graaf |
