Terug naar inhoudsopgave

De hop groeit met kruipende stengels langs gastheerstruiken, rechtsomwindend tot een lengte van plm. 8 meter en is volgroeid na het 3^de jaar. De plant verspreidt een sterke kruidige geur. Er zijn 40 verschillende variëteiten.
 

Geschiedenis
De eersten die de geneeskrachtige werking van hop toepasten waren de Arabieren. Ook kenden Avicenna en Paracelsus (rond 1500 n.Chr.) de werking van hop. Plinius gaf een hopplant de naam lupus salictarius, het geen betekent: een in kreupelhout opgroeiende wolf. De wolf grijpt zich net zo vast aan zijn prooi als de hop aan bomen en heesters. Het woord lupulus, een Latijns verkleinwoord voor wolf zou hiervan zijn afgeleid. Hop is afgeleid van het Germaanse woord hoppan, dat klimmen betekent.
In de Romeinse tijd stond hop bekend als voedingsmiddel. De uitlopers werden beschouwd als een lekkernij en gekookt en gegeten als asperges. Menig hopplukker is in slaap gevallen van de licht hypnotiserende werking van de hopbellen. De kenmerken van de zogenaamde hopplukkersziekte is slaperigheid, gewrichtsklachten, blaasjes op de huid  en hoofdpijn.
In onze moderne tijd worden de hopbellen met ingenieuze machines geoogst. De Egyptenaren waren al in 2000 v.Chr. bekend met de “hopkussens” een hoofdkussen gevuld met verse hopbellen om het inslapen te bevorderen. Tegenwoordig worden deze hopkussens wel gebruikt in massageruimtes vanwege de ontspannende werking.
 

Het brouwen van bier is al eeuwen lang monnikenwerk. In Duitsland werd al in de 9^de eeuw door de monniken hop geteeld. In de 13^de eeuw raakte het bekend in Nederland en werd ook hier door de monniken hop aan het bier toegevoegd vanwege de bittere/ kruidige smaak en de conserverende eigenschappen. Omdat onze smaak steeds zoeter wordt gebruikt men in sommige Belgische bieren overjarige hop, waarvan de vluchtige bitterstoffen zijn vervlogen maar nog wel de juiste eigenschappen hebben.
Alle vrouwelijke hopbellen gaan als maagd het bierglas in. Jammer genoeg werken deze maagdelijke hopbellen niet stimulerend op de voortplantingsdrift, ze werken kalmerend bij seksuele opwinding en je wordt er nogal slaperig van. In sommige landen is het verboden om mannelijke hopplanten ( bloemen zijn pluimvormig) te telen omdat bevruchte hop van mindere brouwkwaliteit is en geen schuim op het bier houdt.

Geneeskracht
Men heeft recentelijk ontdekt dat de bitterstoffen ook een oestrogene werking hebben, de zogenaamde fyto-oestrogenen. De werking hiervan is wetenschappelijk bewezen. Deze fyto-oestrogenen worden met succes toegepast bij diverse vrouwenkwalen. Zij hebben een stimulerende werking op de menstruele cyclus en zorgen voor meer evenwicht bij heftige overgangsklachten.

Bij bierdrinkende oudere mannen zouden door deze fyto-oestrogenen meer vrouwelijke hormoonachtige stoffen zijn waargenomen dan bij hun vrouwelijke leeftijdsgenoten. Vroeger werd hop ook gebruikt op het platte land om vermeerdering van het vrouwelijk borstweefsel te bevorderen.

Geneeskrachtige eigenschappen:
Krampopheffend, eetlustopwekkend, antimicrobieel, rustgevend, slaapbevorderend ( bevordert het inslapen).

Gebruikte delen: de afgeschudde bittere stof lupuline of hopmeel van de klieren  uit de vrouwelijke hopbellen. In de fytotherapie verwerkt men vanwege het hoge vochtgehalte de hopbellen en lupuline in gedroogde vorm. Deze stoffen zijn niet giftig maar verse hopbellen kunnen bij gevoelige personen contactallergie veroorzaken.

Inhoudsstoffen: harsen, etherische olie,looistoffen, humulonen, lupulonen en flavonoïden.

Hopthee
Slaapverwekkend en eetlustbevorderend. Overgiet 5-10 gram hopbellen met een kwart liter kokend water en laat het geheel 10 minuten trekken. Drink een kopje tussen de maaltijden door.

Hopomslag
Bij gewrichtsklachten. Breng  5 gram hopbellen aan de kook en laat ze 15-20 minuten trekken.  Met een omslag aanbrengen op de pijnlijke gewrichten.

Terug naar inhoudsopgave