 Luwe
Paans (1892 - 1976)
Door Hannie Visser
Sinds kort is er een website geopend
over de Werkendamse correspondent/dichter Luwe Paans (1892-1976).
Paans trok al vroeg de grienden in de Biesbosch in, maar werkte ook
in de mandenmakerij van zijn vader.
Paans was als militair gelegerd bij de veldartillerie in de Eerste
Wereldoorlog en raakte als gevolg daarvan doof. Pas in 1952, na
jaren strijd, krijgt Luwe Paans een pensioen van de overheid vanwege
zijn doofheid en wordt hij erkend als oorlogsslachtoffer.
In de crisisjaren raakte hij werkloos en probeerde toen zijn geld te
verdienen als correspondent van het dagblad ‘De Banier’, een
voorloper van het Reformatorisch Dagblad. Hij maakte korte berichten
en schreef over de raadsvergaderingen van de gemeente Werkendam en
De Werken in de jaren dertig. Ook schreef hij van tijd tot tijd voor
het Nieuwsblad het Land van Heusden en Altena.
Naast zijn werk als correspondent maakte hij ook gedichten en
schreef over Werkendam en de Biesbosch. Van zijn gedichten zijn twee
bundeltjes gemaakt. Tevens gaf hij medewerking aan de Koninklijke
Academie van Wetenschappen voor dialectologie, volkskunde en
naamkunde uit Amsterdam (thans het Meertens-instituut). Zij kwamen
met een bandrecorder opnamen maken van Paans die vertelde over de
betekenis van Biesboschnamen. Onlangs stelde zijn kleindochter
Connie Stek-Paans een bundel samen van zijn werk. Zij stelde ook de
website over Luwe Paans samen.
Reageer op dit artikel
|
Ga eens
kijken op de
website! van Luwe Paans
|
| |
Biesboschmetamorfose
Luwe Paans (1892 - 1976) |
|
| |
|
| |
|
|
| |
De Biesbosch
krijgt ‘n nieuw gezicht
Er wordt veel werk verricht;
In ’t kader van het Deltaplan,
Wordt dichtend veel gedicht…
De Biesbosch is geen Biesbosch meer,
Zoals hij vroeger was;
Als ’t uit westen stormen ging,
Werd hij één grote plas!
Dan stond men vaak perikels uit
Ook hier in Werkendam
Daar ’t water dan met slibbend slib
In veler huizen kwam.
Een reeks van klachten steeg dan op,
Van boer tot burgerman
Wie op vandaag niet jong meer is,
Weet daar wel heel wat van…
De Biesbosch was een reservoir
Hij ving veel water op;
Voor Dordrecht en ’t omliggend land
Werkt’ hij dan als een stop
Die ‘stop’ heeft hij heden afgedaan,
Het water werd geboeid,
’t Bedreigt niet meer ons Werkendam
Als daar het westen loeit;
’t Bedreigt nu ook geen polders meer,
De boeren, noch hun vee
En ’t is het brein van d’ingenieur,
Dat d’oude wolf uit zee –
Voorgoed de strop aan dee!
|
 |
|
|
 |
Biesbosch.nu in
samenwerking met: |
 |
|
De
vereniging werkt aan onderzoek en behoud van historisch
erfgoed en het bevorderen van belangstelling voor
historische onderwerpen.
|
|
