Recentelijk maakte ik weer eens een tocht langs de oevers van de Merwede ter hoogte van de Sliedrechtse Biesbosch. Het is een van mijn meest favoriete plaatsen om te struinen, fotograferen of gewoon wat te mijmeren over de vroege bewoners van het verdronken dorp van Houweninge, zalmvissers en hun rivierverzandende steken, de kasteelheren van Craaijenstein en zo nog wat die problematische, historische onderzoeksperikelen die een mens bezig kan houden. De oevers van de Merwede herbergen nu eenmaal nog heel wat verborgen geheimen uit de middeleeuwen.

Op het verste deel van mijn tocht, lopend langs het nieuw gegraven gedeelte van wat ooit de Bassekil was (ik hoop dat deze doorgang ook weer die naam krijgt) liep ik letterlijk vast in de modder.
Het is op zijn minst verbazingwekkend te noemen hoe de Merwede in zeer korte tijd grote hoeveelheden slib en modder heeft weten af te zetten op de voormalige landbouwpolder van het Kort en Lang Ambacht.

Decimeters dikke lagen slib zogen mijn schoeisel (laarzen waren beter geweest) vast in de modder en met enige moeite lukte het me mijn weg te vervolgen langs de dijk van de geradbraakte polder; in korte tijd verworden van een vruchtbare landbouwgebied tot een zo niet nog vruchtbaarder 'Land van aanwas en opgors'.