Anders dan vele andere geschriften die gaan over de waterbeheersingssystemen van het Hollandse veen-polder gebied heeft Bertus Wouda ook uitgebreid onderzoek gedaan naar de sociaal-economische achtergronden die bij het beheer van een polder als de Nieuw-Reijerwaard speelde. Daarmee krijgen we een gedetailleerd inzicht in hoe men vanaf de late middeleeuwen tot in de 19de eeuw het polderbestuur regelde.
De vele beschrijvingen van de lokale situatie in beeld en woord maken dit boek tot een 'must' voor hen die bezig zijn met historie.

Voor het eerst legt Wouda bloot hoe een aantal individuele stedelingen bereid waren in bedijkingen te investeren. Agrarische opbrengsten in andere polders hadden aangetoond dat investeringen in vruchtbare gronden winstgevend was.
De opkomende klasse van Dordtse kooplieden wilden dan ook (geholpen door de hoge graanprijzen) wel investeren in dit bedijkingproject.

De steeds wisselende belangengroepen, die in verschillende perioden iets te zeggen hadden, of wilde hebben over het beheer van de polder komen aan bod; van de eerste bedijkers, naar de plaatselijke ingelanden en de Dordtse notabelen.

Deze studie en scriptie van Bertus Wouda, waaraan hij 9 jaar heeft gewerkt, ligt in het verlengde van publicaties als die van W.H. van Bilderbeek en L.F. Teixeira de Mattos. Zij het dat het hier specifiek om een afgebakend gebied gaat.
In het zeer leesbare boek met prachtige illustraties zijn een groot aantal verhelderende kaarten opgenomen die de (waterstaatkundige) situatie in en rondom de polder Nieuw-Reijerwaard uitstekend in beeld brengen.

Rest nog te zeggen dat wat voor Nieuw-Reijerwaard geldt, in meer of mindere mate ook voor andere bedijkingsprojecten, inpolderingen en ontginningen in het Hollands-Utrechts veengebied van toepassing is. De overzichtelijke en analytische wijze waarop Bertus Wouda het aangepakt heeft verdient navolging. Wie volgt?