|
Deel 2
Wat niet weet, wat niet deert
Henk van de Graaf
|
Wat zou er gebeuren als er
zaterdagochtend op het marktplein van uw
woonplaats een openbare executie zou
plaatsvinden? Een verhanging,
verbranding of onthoofding. Wat als er
vooraf ook nog gemarteld zou worden? Zou
u gaan kijken?
Ik zou er niet raar van opkijken als de
halve stad er stond en dat het ter
plaatse heel wat heisa en sensatie zou
oproepen.
Vroeger waren er regelmatig openbare
executies, daar liep destijds ook al de
halve stad voor uit.
Op een zandbank voor de stad Dordrecht
stond in de Middeleeuwen een galg. Vanaf
1346 tot ver in de 18de eeuw
werden daar mensen opgeknoopt.
De plek
buiten de stadspoorten was niet zonder
reden gekozen. Ze vrijwaarde de bewoners
in de stad van nare luchtjes. De
veroordeelden lieten ze er dagenlang
bungelen tot ze waren ‘uitgedropen’.
Leeggepikt door vogels moet dat geen
fraai gezicht zijn geweest. De
waarschuwing die het stadsbestuur de
bevolking gaf was echter even helder als
gruwelijk: ‘Zo gaat u eruitzien als u
zich niet gedraagt zoals wij dat
willen.’
Wie denkt dat we in dit land niet meer
in het openbaar martelen en executeren
komt van een koude kermis thuis. We doen
het nog wel, alleen niet meer met
mensen. Terwijl u zaterdagochtend een
eitje tikt bij het ontbijt zijn er al
heel wat dieren geëxecuteerd. Fazanten,
konijnen, hazen, ganzen, kraaien en
tegenwoordig ook weer vossen, gaan er
massaal aan.
Jagers gaan vroeg op pad, vaak in
groepsverband want dat bevestigt het
verbond wat ze hebben in een wereld
waarin ze steeds minder vanzelfsprekend
zijn. Voor hen is jagen zoiets als een
balletje slaan op een golfterrein; eerst
een bakkie doen, dan een stukje wandelen
door de natuur, beetje netwerken en
tussendoor zo hier en daar wat
afknallen. Na afloop wordt het verbond
bezegeld met een gezellig borreltje in
het clubhuis.
De vos op de foto is waarschijnlijk
aangeschoten geweest. Dieren verstoppen
zich als ze de dood voelen naderen, maar
deze lag aan de rand van een bos.
De fotograaf was er net op tijd bij. Een
week later en er zou weinig meer van het
dier over zijn geweest.
Als u zou gaan kijken naar een executie
van een mens, blijft het toch
merkwaardig waarom er zo weinig mensen
op uit gaan om te zien hoe elke zaterdag
grote aantallen dieren
worden geëxecuteerd. De weinige maatschappelijke
protesten tegen deze wrede jacht is hiermee misschien wel verklaard. Wat
niet weet, wat niet deert.
Reageer op dit artikel |
