Biesbosch.nu

Magazine mei/juni 2008

Terug naar inhoudsopgave

Oog in oog met reeën
 
Jacques van der Neut

Voor de afsluiting van het Haringvliet zag je sporadisch een ree in de Biesbosch. De getijden vormden een groot obstakel. Door het verruigen van de rietgorzen en grienden en het grotendeels wegvallen van het getij (in november 1970) wordt de Biesbosch voor reeën en andere zoogdieren alleen maar toegankelijker.
Na de afsluiting ontwikkelt de Biesbosch zich geleidelijk tot een goed gebied voor reeën. Er is volop voedsel en veel dekking. De vele kreken en killen in het gebied vormen overigens geen obstakel voor deze ranke zoogdieren.

Reeen. Copyright Jacques van der Neut.
Reeën vinden in de Biesbosch voldoende voedsel en dekking. (foto: Jacques van der Neut)


Reeën zijn namelijk niet zo benauwd voor water. Ze zwemmen als de beste.
Soms steken ze zelfs rivieren over zoals de Nieuwe Merwede, het Hollands Diep en de Amer. Bij hoge afvoeren van de Rijn en de Maas lopen rietgorzen en wilgenbossen in een mum van tijd onder water. De reeën wijken dan uit naar hogere terreingedeelten zoals kaden en keetheuvels. Ik heb ze wel eens zwemmend naast mijn (dienst)boot gezien. Een mooie belevenis. De neusgaten van zo’n dier staan wijd open, om zoveel mogelijk zuurstof te krijgen voor zo’n enorme krachtsinspanning. Zodra er vaste grond onder de hoeven komt, verdwijnen ze met grote sprongen het rietgors in. Op veilige afstand schudt het dier zich dan uit in een gordijn van waterdruppels.
 

Ree. Copyright John van den Heuvel.

Het gehoor en reuk zijn prima ontwikkeld. Het gezichtsvermogen is minder. De ogen zijn astigmatisch, hetgeen wil zeggen dat vooral bewegende voorwerpen goed worden gezien.
De mannelijke dieren, de bokken, zijn zwaarder gebouwd dan de vrouwelijke, de geiten.
In de winter leven reeën niet solitair, maar in groepen (‘sprongen’). De reeën laten zich dan bijvoorbeeld geregeld zien in het poldergebied tussen de Zandsteeg in Nieuwendijk en de A27.
De kans op aanrijdingen neemt hierdoor toe. Het plaatsen van verkeersborden om weggebruikers op overstekende reeën te attenderen is een mogelijkheid, net als het aanbrengen van reflectoren op paaltjes langs de weg. De dieren wegvangen is geen serieuze optie. De opengevallen plekken zullen spoedig door andere beesten worden ingenomen, bovendien is het vangen van reeën makkelijker gezegd dan gedaan.

Reeën zijn niet bang voor water.
(foto: John van den Heuvel)

In het voorjaar markeren reebokken hun territorium, waarbij de beste bokken de optimale leefgebieden bezetten. De jongere en onervaren bokken moeten hierdoor genoegen nemen met marginale leefgebieden die grenzen aan woonwijken en snelwegen. Zulke dieren verschijnen bijvoorbeeld inééns in tuinen van particulieren of stadsparken en halen daardoor met gemak de pers. Het uitgestrekte poldergebied rondom Werkendam biedt blijkbaar veel veiligheid want reeën laten zich daar op klaarlichte dag goed bekijken. Die plekken ontwikkelen zich tot toeristische trekpleisters. Op je gemak uit de auto, naar ‘hertjes’ kijken. Natuurlijk gaat het hier om reeën, maar iedereen noemt ze nu eenmaal zo.

In en rond de Biesbosch is voor reeën genoeg eetbaars te vinden: bladeren, knoppen, korstmossen, scheuten van bomen en struiken, grassen, kruiden en paddenstoelen. Reeën hebben een hoge stofwisseling. Daarom eten zij uitsluitend planten met een laag percentage celwandbestanddelen en een hoog gehalte aan voedingsstoffen. Evenals schapen en koeien zijn reeën herkauwers. Het voedsel wordt dus zonder fijn te malen direct naar de maag getransporteerd. Later, na de voedselopname, wordt het in alle rust herkauwd.

Ree. Copyright John van den Heuvel.

Ree in de vroege ochtend.
(foto: John van den Heuvel)


Tekst: Jacques van der Neut, boswachter Staatsbosbeheer.
Foto's Jacques van der Neut en John van den Heuvel.

Reageer op dit artikel

.

Terug naar inhoudsopgave

Niets uit deze pagina mag worden gepubliceerd zonder toestemming van de auteur(s).
Ongevraagd gebruik van andermans beeldmateriaal is strafbaar
2008 © Biesbosch.nu