|
Wij mensen zijn in staat om
intens geluk te ervaren. Niet te lang, een geluksgevoel houd je
nu eenmaal niet lang vast. Zij die denken dat ze dat wel kunnen,
houden zichzelf voor de gek of zitten teveel aan de pillen.
Een zekere vorm van tevredenheid, een beetje in harmonie met
jezelf en een paar mooie dromen is misschien de hoogste vorm van
'aanhoudend geluk’ die wij, stervelingen kunnen bereiken in dit
leven.
De natuur brengt de mens vaak rust,
schoonheid en soms verwondering. Maar het is de schoonheid van
het licht, van de dag, van het moment. Niet die van de nacht,
die van de donkere zijde van het leven. De wrede flora- en
faunawereld van de voedselkringloop en ‘recycling’. Dat is
bepaald geen
wereld van 'de schoonheid en de troost'.
We weten dat wilde dieren, andere dieren om het leven moeten
brengen om zelf te overleven. Maar fraai vinden we dat allemaal
niet. Wij mensen doen overigens niet veel anders, met het
verschil dat we de dieren niet zelf om het leven brengen, maar
het achter de potdichte deuren van een slachterij laten doen.
Maar hoe zit het met het
geluksgevoel van wilde dieren? Ziet een ijsvogel de schoonheid
van een zonsopkomst? Ziet de meeuw in zijn vlucht de pracht van
de aarde vanuit de lucht? Registreert de bever de intimiteit van
de zelfgebouwde burcht, het konijn van het hol en de vos van
zijn
burcht? Met andere woorden ervaren dieren ‘happinez’?
Soms zie ik een dier spelen met zijn prooi, maar meestal is het
een effectief doden en verorberen. Ik zie er bij de meeste wilde
dieren geen gelukservaring in. Jonge dieren lijken, al spelend met
soortgenoten een zeker plezier uit te stralen, maar ervaren ze
dat als een zelfbewust geluk?
Soms denk ik wel eens happinez in
de Biesbosch te zien. Dieren
die al doezelend indommelen, een verzadigde reiger op één poot
aan een kreek vol vis. Of vlooiende kraaien op een tak.
En aalscholvers die in groepen gezellig samenscholen voor de nacht op de
verlaten pieren aan de Nieuwe Merwede, maar zijn ze ook
gelukkig? Geeft het ze een gevoel van gelukzaligheid, gezellig
samen op een pier, veilig de nacht in? Het valt te betwijfelen,
op dat laatste na dan; want alleen ben je kwetsbaarder dan met zijn
allen.
In tegenstelling tot veel mensen
moet een wild dier altijd op zijn hoede zijn, er is voortdurend
gevaar. Staat dat het 'dierengeluk' in de weg?
Hebben dieren
dan echt geen gelukservaring, is er geen happinez in de
Biesbosch?
Wij zien de wereld
vaak door een 'mensenbril' en romantiseren teveel.
Ik vermoed dat een dier al blij is met een soort van status quo,
een handhaven van het leven zoals het zich aan ze voordoet. Een
vorm van tevredenheid, een beetje harmonie en wat gemoedsrust in
de dromen.
Als dat geen happinez is!
Henk van de Graaf
Papendrecht mrt. 2009
Reageer op dit artikel
Foto
©
Henk van de Graaf |
