|
 Meester
van de Biesbosch
In
2006 overleed Thomas van Heck. Dat Thomas een
schilder en een bijzonder mens was is inmiddels
wel bekend. Maar wat maakte hem tot een de
laatste Dordtse impressionist en wat was er
bijzonder aan hem.
Het
Biesboschmagazine, in samenwerking met het
Museum/Atelier Thomas van Heck, vertellen in
deze serie over de schilder en zijn verhaal.
De weg van de meeste weerstand
Het ging goed met de schilderkunst van Thomas
nadat ze verhuisd waren naar de Borneostraat,
waar hij een eigen atelier inrichtte. Ook huurde
hij een schuur aan de Catharinapolder in de
Brabantse Biesbosch. Hij kon zich nu helemaal
richten op zijn werk, zijn leven. Daarnaast
bleef hij filosoferen over het hoe, waarom en
waarvoor, zoals hij dat als kind al deed. Als
hij niet schilderde las hij in de Bijbel.
 Door
de tijd heen bezocht hij verschillende
protestantse gemeenten, uiteindelijk liet hij
het zoeken los, hij vertrouwde maar op één ding;
Gods woord. Hij was dankbaar dat hij een gave
gekregen had en leefde daar ook naar. Niet dat
hij zoetsappig was, verre van dat, hij wist de
mensen onom-wonden te zeggen hoe hij over
bepaalde zaken dacht. Sommige vonden hem
eigenwijs, anderen bewonderden hem juist hierin.
Hij koos vaak 'de weg van de meeste weerstand'
zoals hij dat zelf zei, maar daarom is hij ook
geworden wie hij was.
De Schilder
In 1970 kocht Thomas een boot. Het was een
platbodem. Zijn zoon, had in die tijd een
scheepswerf en daar werd zijn schip opgebouwd
zoals het volgens de tekeningen van Thomas
opgebouwd 'moest' worden.
Hij noemde zijn schip 'De Schilder. Ze bestaat
nog steeds. Ruim dertig jaar zouden ze genieten
op de boot in de Brabantse Biesbosch, het was de
fijnste tijd van hun leven. Van maart tot en met
oktober waren ze op het schip te vinden. Thomas
schilderend en tekenend en Neeltje boorduurwerk
en poppen voor de kleinkinderen makend.
Wordt vervolgd.
|
