Biesbosch.nu

Nieuwsbrief mei 2005

sluit het venster om terug te gaan naar het magazine

Dode Muskusrat. Copyright Daan BruystersColumn: Lang zal die leven
      
  Door: Henk van de Graaf

Vele dieren heeft de mens in de loop van de geschiedenis al geknecht. Sommige van hen noemen we tegenwoordig zelfs een vriend of hebben de status van familielid.
Andere bleken tembaar, handig als grasmaaier, transportmiddel of als wandelende voedselfabriekjes voor in en rond het huis. Wat restte waren de zogenaamde 'wilde dieren' die massaal bejaagd konden worden omdat ze als nutteloos of schadelijk werden beschouwd of die gewoon voor het vermaak konden worden omgebracht.

Muskusrat in twee klemmen. Copyright Daan BruystersDit gegeven is nog niet zo oud. Pas de laatste decennia komt er in de westerse wereld een grotere beweging op gang die pleit voor een diervriendelijk beleid met als hoogtepunt een passage in de nieuwe Europese grondwet waarin dieren voor het eerst 'wezens met gevoel' worden genoemd in plaats van 'producten voor menselijk gebruik'.

Betekent dit nu dat wij in Europa voortaan 'vriendelijker' moeten zijn voor dieren?
Ja, dat betekent het inderdaad. Alleen niet voor alle dieren.

Neem de Muskusrat, die plant zich als een razende voort om de massale moordpartijen voor te blijven. In dit spel op leven en dood is er geen winnaar of verliezer maar als de rattenvanger even achterover leunt, ze heel even niet doodslaat, afschiet of verzuipt zijn ze aan de winnende hand.
Ze moeten worden uitgeroeid omdat ze ondergraven wat wij zo hard nodig hebben voor ons eigen overleven. De dijken. Maar weten de ratten veel, ze zoeken net als wij een prettige plek om te leven.

Muskusrat. Copyright Otto J. HeijstIn vroegere tijden hebben we heel wat dieren uitgeroeid en ook in de toekomst zullen er nog velen volgen omdat ze zich niet aan ons kunnen aanpassen, ongewenst zijn in ons aangeharkte landschap of gewoon in de weg staan voor één of andere activiteit.

De Muskusrat is hiervan een goed voorbeeld. Ze heeft de domme pech iets te grote gangen te graven op de verkeerde plaatsen. Voor haar kleine broertje de Noorse woelmuis (die slechts muizengangetjes graaft) zijn alle denkbare beschermingsmaatregelen van kracht.
Vang geen Noorse woelmuis, raap geen botje op, neem geen schedeltje mee naar huis, u kunt ervoor worden veroordeeld. Beschermd door het geluk slechts kleine gangen te graven.


Of neem de bever die na zijn introductie in De Biesbosch in 1988 volledige bescherming geniet. Destijds vonden we dat Europa's grootste knaagdier, na een afwezigheid van 150 jaar, moest terugkeren in ons landschap. Maar wat nu als de bever eeuwenoude eiken gaat omleggen of de fruitbomen in uw tuintje komt omknagen? Afschieten?

Nee, dan de weinig betreurde Muskusrat. Het knaagdier wat na zijn ongewilde introductie, zo'n honderd jaar geleden, inmiddels op onze deurmat ligt te slapen en zich beter heeft aangepast aan het rivieren- en polderlandschap dan hen die het hebben vormgegeven.

De vervloekte Muskusrat, een dier wat ons te slim af is, die 'vlucht' in een grote voortplantingsdrift en leert vallen, klemmen en kooien te ontlopen. Een brutaal diertje die we in onze onmacht maar niet genoeg doodgeknuppeld, doodgeschoten of verzopen krijgen.

Ja, één van de weinige zoogdieren die ons nog de baas is, is die ellendige Muskusrat.

Lang leve de Muskusrat!

Reageer op dit artikel

Zwemmende Muskusratten. Copyright: Otto J. Heijst

Copyright beeldmateriaal:
Dode Muskusratten: DaanBruysters/www.stockburo.nl
Levende Mukusratten: Otto J. Heijst/www.ottoheijst.com

Copyright tekst:
HenkvandeGraaf/www.biesbosch.nu

sluit het venster om terug te gaan naar het magazine