Koolmees (Parus major) (Copyright Alfons van Bokhorst)

Natuurlijk stem je de achtergrond af op het te verwachten vogeltje. Voor een Groenling kies je wellicht voor een groene of gele achtergrond. Een Winterkoning of Koolmees doet het waarschijnlijk beter op een bruine. Dit is een kwestie van uitproberen. De grap van deze manier van fotograferen dat je alles zelf in de hand hebt en dat je gedwongen wordt om je onderwerp beter te bestuderen. Om je onderwerp op de goede plaats te krijgen moet je het gedrag van een dier begrijpen. Immers, een Zwarte specht lok je niet met winterpenen. Dat moet je even weten. Verdiep je in het doen en laten van het dier en je kunt het lokken op de plek die jij wilt. Dit kost tijd, maar is zeker de moeite waard. Daarbij is een studie van je onderwerp interessant omdat je het dier beter leert kennen. Hierdoor zul je ook beter gaan observeren in de natuur, waardoor je de onderlinge relaties tussen de relevante zaken beter snapt. Een van die relevante zaken is natuurlijk de biotoop. Als ik ergens een groepje Kaardenbollen zie staan denk ik gelijk aan Putters. Meestal zijn die dan ook in buurt omdat ze gek zijn op de zaden van deze plant. Zie je ergens Distels dan is de Distelvlinder altijd dichtbij. Kom je ergens Look-zonder-look tegen dan zoek je in april naar het Oranjetipje. Een oude schuur biedt vaak onderdak aan een Kerkuil en ga zo maar door. Kennis is macht, meten is weten, waarheden als een koe. Natuurlijk weet ik dat ik maar een bescheiden stukje kennis in huis heb, maar de grap van kijken in de natuur of fotograferen van de natuur is dat je doenderwijs slimmer wordt. Tenminste, als je er open voor staat. Bij ieder plaatje dat je maakt leer je nieuwe dingen bij. Alleen door goed te kijken. En misschien klinkt het gek, maar voor mij is een foto het minst belangrijke aan mijn hobby fotografie. De verwondering en bewondering over wat ik zie is doelstelling nummer 1. Dat mooie plaatje is ‘slechts’ een toegift.

Pimpelmees (Cyanistes caeruleus ) (Copyright Alfons van Bokhorst)