|
 Column
De vervloekte hormonen
Henk van de Graaf
Lang geleden was het nog relatief
simpel, het was slechts de voortplanting die opgeld deed. Het recht
van de sterkste gold. Het beste zaad en de vruchtbaarste eierstokken hadden het voor
het zeggen. Macht speelde nauwelijks een rol.
Toen werden de groepen
mensen te groot.
Om het ongebreidelde geknuppel en geneuk in de hand te houden kwamen
er regels en wetten. Niet langer was een grote potentie het hoogst
haalbare. Integendeel, ook de impotente mannen en frigide
vrouwen kregen een kans. Zie daar, macht was geboren. Het draaide
nog slechts om een grote bek en de waanideeën van enkele
gefrustreerden.
Toen is het gedonder pas echt begonnen.
Tot
in de huidige tijd is daar weinig in veranderd. Is er dan een
volgende fase?
Kan de macht worden vervangen en zo ja door wat? Waardoor worden de
grote bekken gesmoord?
We zijn al ver gekomen hier in het westen. Vele individuen zitten al
boven in de piramide van hun behoeften. Op de top staat, in de
huidige maatschappij, alleen nog de macht te wachten. Of zal ik het
‘individuele vrijheid noemen’, of ‘het alleenrecht op alles’ en wel
NU!
Geef het maar toe; als u met u auto de weg op rijdt, draait alles om u.
‘Kijk mij nou’ denkt u steeds. ik stik van het bezit en betaal er
veel voor dus de snelweg, die is van mij;
’Uit de weg asshole, want ik kom eraan.'
Of de sociale voorzieningen, daar betaal ik belasting voor, die
zijn ook van mij en als je niet direct geeft wat ik wil:
‘Dan kom ik je een knal voor je kop geven jongen!'
En die parkeerwachter, die politieagent, boswachter en die
onderwijzer die naar mijn kind wees:
’Die ga ik ook een knal voor zijn kop geven.’
en als ik een bar binnenstap dan is die er niet voor de
collectieve gezelligheid:
’Nee, dan die is er voor Mij!'
Maar helaas we kunnen niet allemaal machtig zijn. Misschien ligt het
antwoord in de kracht jezelf te ontstijgen? Weg met de frustraties,
weg met trauma’s, weg met dogma’s, weg met hoe anderen vinden dat we
zouden moeten zijn, weg met regels en wetten, weg met ethiek en
moraal. Weg met de macht, het individu, ja machteloos moet hij
worden.
 Kunt
u zich een wereld voorstellen waarin het kapitaal, de politiek
en instituten niet meer van belang zijn? Waarin de mens zich slechts
inzet op talent, en geestelijke en fysieke vermogens. De behoeften
voorbij.
Niet langer streven naar status, aanzien, roem en onzinnige
verlangens, die waren toch al niet van uzelf.
Waar zouden ze blijven al die mannetjes- en vrouwtjesputters van
deze tijd.
De zichzelf bevredigende mens.
Maar
evolutie gaat langzaam. Dat regel je niet in een paar generaties.
’Wat rest ons’ zult u vragen. Wat blijft er over? De hormonen zeg
ik u, de vervloekte hormonen. De man loopt zijn lul achterna, de
vrouw wiegt verleidelijk haar heupen.
Dit is ons lot, dit is
onze fase. Kerk en gebod hebben hun
kracht verloren met in het kielzog de politiek en aanverwante
instituten. Wie luistert er nog naar wereldleiders wie volgt er nog
een ideologie?
Het individu heerst. We zijn weer terug bij het begin.
 Maar
we moeten voort! De excessen voorbij.
Gaat voort mensdom, knuppel en plant u voort.
Er komt weer iets nieuws voor in de plaats en het is niet
ver meer. Slechts een orgie van geweld, een uitbarsting van waanzin of iets onverwacht en ineens, een apotheose op ongekend schaal. Alleen
daarna (als wat nog over is zijn wonden likt) is er weer energie
genoeg voor een grote stap voorwaarts.
Ja, inderdaad ‘a giant step for mankind’.
Wat
rest ons nog tot deze grote finale?
Feest nu het nog kan. Zuip en vreet, consumeer, verspil, vernietig,
lieg en bedrieg, kwijl en geil op uzelf, kickend uit u dak zult u
gaan, gij uitschot der aarde.
Maar bovenal vermenigvuldig u! Daar is het tenslotte ook allemaal mee
begonnen.
 Rest
ons nog de hormonen, die vervloekte hormonen. Ook u ontkomt er niet
aan. Wat ermee te doen vraagt u? Ga feesten mijn vrienden, met hen
die u lief zijn. Daal af naar de diepte in uzelf, reik naar de
hoogste pieken, u bent al zover gekomen. Graai uit de rijkelijk
gevulde pot van overvloed en genot nu het nog kan en heb lief, want
als er al een doel zou bestaan, in de ogenschijnlijke zinloosheid
van het bestaan, is het de liefde.
Heb lief met al wat in u is. Luister naar elkaars verlangen.
Verstrengelt u warm ineen en surf, surf over de golven van de
hormonen.
Henk
van de Graaf
Ps. o ja, en nog een gelukkig nieuwjaar natuurlijk.
Reageer op dit artikel
|
